اثر‌بخشی آموزش مهارت‌های زندگی درکاهش مشکلات بین‌فردی نوجوانان

برنامه آموزشی مهارت­های زندگی روش مؤثری در جهت رشد شخصیت سالم و تأمین بهداشت روانی نوجوانان است. ازطرفی مشکلات بین­فردی یکی از مهمترین عوامل در رشد شخصیت و ایجاد اختلالات روانشناختی در نوجوانان است. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مهارت­های زندگی بر مشکلات بین­فردی نوجوانان در شهرستان بجنورد، انجام شد. روش:­در قالب یک طرح تجربی پیش­آزمون -پس­آزمون و گروه کنترل، 48 دانش­آموز به روش نمونه گیری خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه (آزمایش و کنترل) جایگزین شدند.گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت آموزش مهارت­های زندگی قرار گرفتند. سپس هر دو گروه پرسشنامه مشکلات بین­فردی (بارکهام، هاردی و استارتوپ، 1994) را قبل و بعد از مداخله تکمیل نمودند. برای تحلیل داده­ها آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته:­­نتایج پژوهش  نشان داد که تفاوت میانگین‌های تعدیل‌شده دو گروه آزمایش و کنترل در نمره کل مشکلات بین­فردی از نظر آماری معنادار است (03/0=P، 60/2=F). و همچنین در ابعاد مشکلات بین فردی، تفاوت معناداری در میان میانگین‌های تعدیل شده در مشکل اجتماعی شدن، مشکل در جرأت ورزی، پرخاشگری­زیاد، گشودگی­زیاد، مشکل در حمایت­گری، مشکل در صمیمیت، فداکاری­زیاد، و وابستگی­زیاد، در دو گروه آزمایش و کنترل وجود داشت. نتیجه­گیری: مداخلات مبتنی بر آموزش مهارت­های زندگی به دلیل افزایش اعتماد به­ نفس، قدرت تصمیم­گیری، افزایش جرات­ورزی و خودپنداره در توانمند­سازی روانشناختی و کاهش مشکلات بین­فردی نوجوانان موثر است